poniedziałek, 25 lipca 2016

On wrócił. Na bloga, na forum, do domu, z Woodstocku.

Jeszcze na początku pisania bloga(zabrzmiało jakbym prowadził go co najmniej rok),
a było to dokładniej wtedy, gdy swoją publikację miał dopiero mój ósmy wpis i zapału do pisania miałem nie mało, miałem nie tyle pretensje do blogerki, którą od 2 lat systematycznie poczytuję, co byłem rozczarowany jej 10-dniową nieobecnością na blogu.
Teraz sam zaniepisałem. I to na dłużej. Dużo dłużej. Okazuje się, że wcale nie jest tak łatwo być systematycznym w pisaniu tekstów. Tekstów z głową rzecz jasna.
Mimo tego, że spisanych tematów do opisania mam wiele, mimo tego, że kilka tekstów już prawie gotowych i tylko czekają na ostateczną poprawkę, to człowiek zebrać się w sobie nie może, przez co na ich publikację się zbytnio nie zanosi.
Może to za mało obowiązków. Może zbyt mało ważnych spraw, które można przesunąć w czasie na tyle, by coś po drodze na bloga poskrobać?
A może to wakacyjne poczucie, że niczego nie muszę, które niespodziewanie objęło każdą dotyczącą mnie sprawę?

Sam nie wiem jak to ugryźć. Ale w ostatnim czasie niespecjalnie miałem też warunki do tworzenia. Brak wygodnych narzędzi do pisania i nieskrępowanego dostępu do internetu, znacznie utrudnia, żeby nie napisać uniemożliwia umieszczanie swych wpisów. A przecież pisanie powinno sprawiać przyjemność, a nie być przykrym obowiązkiem.

A ostatnio powodów było wiele. Różnych. Lecz skupię się tylko na dwóch z nich. Dość dużych. Można by rzec: ogromnych. Ogromnych jak Przystanek Woodstock w Kostrzynie i ogromnych jak hala, w której po Woodstockowym szaleństwie przyszło mi pracować.